Het Sirius effect:

Palmpitolie vormt een belangrijk onderdeel van moderne oppervlakte-actieve stoffen. Helaas is de duurzaamheid van de bron van deze oliën problematisch – maar de oplossing kan dichterbij zijn dan we denken, als we bereid zijn om een ​​beetje … vies te worden.

Palmolie en palmpitolie zijn overal. Ze vinden hun weg naar een breed scala aan dagelijkse producten, van brood tot make-up tot zeep tot shampoo tot instant noedels. Veel mensen zijn zich bewust van de problemen met palm(pit)olie: ontbossing, mensenrechtenschendingen, twijfelachtige landbouwpraktijken. Veel mensen zouden minder palm(pit)olie willen gebruiken. Maar waar zou jij beginnen als een product letterlijk overal in zit?

De belangrijkste reden waarom palmolie en palmpitolie zo populair zijn, is omdat ze chemisch gezien ideaal zijn: palmolie is afkomstig van de vrucht van de oliepalm en bestaat voornamelijk uit C16- en C18:1-vetzuren, waardoor het ideaal is voor levensmiddelenadditieven. Palmpitolie, zoals de naam al doet vermoeden, komt uit de kern van de vrucht van de oliepalm en bevat C12- en C14-vetzuren die ideaal zijn voor het maken van de meest gebruikte oppervlakte-actieve stoffen. Om alternatieven voor palm(pit)olie commercieel levensvatbaar te maken, moeten ze: a) gemakkelijk kunnen worden geproduceerd in hoeveelheden vergelijkbaar met palm(pit)olie, b) niet te veel extra kosten maken, terwijl ze c) de juiste ketenlengte hebben.

De zoektocht naar alternatieven is al begonnen maar het is moeilijk om een ​​plantenbron te vinden die net zo eenvoudig wordt gekweekt, evenveel oplevert als de oliepalm en op een duurzamer manier kan worden verbouwd. De laatste jaren zijn circulaire modellen voor productie echter tot de verbeelding van zowel het publiek als de industrie gaan spreken: de één zijn industrieafval zou de ander zijn oppervlakte-actieve stof kunnen worden. 

Een veelbelovend begin is rijstafval, de ongebruikte plantendelen van de rijstteelt. Het meeste rijstafval wordt momenteel verbrand, maar het extraheren van vetzuren resulteert in iets minder afval. De opbrengst aan vetzuren is vrij laag (voor C16 is het percentage ongeveer 14%) en de bruikbare vetzuren beperken zich tot C16 en C18. Dit maakt het rijstafval minder ideaal voor oppervlakte-actieve stoffen, maar het kan nog steeds nuttig zijn voor andere industrieën die palmolie willen vervangen. De beschikbaarheid van rijstafval en haar duurzaamheid compenseren enigszins voor de lage opbrengst.

Een ander uitgangspunt zou de verf- en leerindustrieën kunnen zijn. Hoewel het meeste afval in deze industrieën naar biodiesel en diervoeder gaat, is er geen reden waarom de C12/C14/C16-mix van vetzuren die het grootste deel van het afval vormen, niet zou kunnen worden gebruikt bij de productie van oppervlakte-actieve stoffen. 

Alternatieven voor palm(pit)olie bestaan al. Ze zitten in afvalstromen uit andere industrieën​. Sirius wil er voor zorgen dat mensen die palm(pit)olie willen vermijden hier ook echt voor kunnen kiezen. Het sourcen van onze uitgangsmaterialen uit afvalproducten is een dubbel-milieuvriendelijke manier om alternatieven te bieden, want het is een stap in de richting van circulariteit. Als u meer wilt weten over dit innovatieproces van Sirius en uw grondstof uit een afvalstroom wilt ontwikkelen, bel ons dan vandaag nog om met ons samen te werken.

© Copyright Sirius International Detergents BV | Sirius International Water Treatment BV
+31(0)355485898 | info@siriusint.com | http://www.siriusint.com

Delen